SSchodzimy w dół ulicą Agrykoli, a tam nowość: plac zabaw, kolorowy niczym pisanka na tle bezlistnych wciąż drzew. Intensywne kolory w miejscu dla dzieci nie są niczym dziwnym, anioły, krzyże i święci uzbrojeni w miecze już jednak tak. Moja pierwsza myśl, gdy to ujrzałam: Kto u licha urządził na placu zabaw Sąd Ostateczny!
PNie lubię, gdy ktoś pyta mnie jak pisać, bo jestem zdania, że nie ma to jednej skutecznej recepty. Nie wydaje mi się również, aby poradniki pisarskie, z jakimi miałam do czynienia, zrewolucjonizowały sposób, w jaki sama piszę. Chyba miał zatem rację mój polonista, mówiąc że od studiów, które uczą jak pisać, lepsze są te, które do pisania inspirują. Historia sztuki sprawdziła się w tej roli idealnie.
BZanim przejdziemy do rzeczy, zagrajmy w skojarzenia. Zasad zabawy chyba nie trzeba tłumaczyć: ja rzucam hasło, Ty starasz się znaleźć możliwie jak najwięcej powiązanych z nim słów. Gotowy(a)? Zacznijmy zatem. Pierwsze hasło to: Aladyn. Wydaje mi się, że jestem w stanie domyślić się twoich odpowiedzi: Agrabah, księżniczka Jasmina, latający dywan. Pewnie zdziwi Cię jednak fakt, że gdybyśmy trzymali się wyłącznie oryginalnych „Baśni 1001 nocy”, wszystkie wymienione skojarzenia byłyby błędne? Powiem więcej – wśród baśni Szeherezady w ogóle nie ma historii o Aladynie i magicznej lampie. Skąd wzięła się zatem w europejskich wydaniach?
BNazwa wycieczki to „Buszuj w Marrakeszu”. Biuro podróży, które ma ją w ofercie, obiecuje spacer urokliwymi uliczkami medyny oraz wizytę na wielkim placu Dżamaa al-Fna – najbardziej magicznym miejscu Maghrebu, słynnym z lokalnego kolorytu i spontanicznych występów. Zdjęcia na Instagramie wydają się potwierdzać ten opis. Luksusowe hotele, stosy kolorowych przypraw, niezliczone portrety na tle malowniczej marokańskiej architektury, oczywiście w stroju stylizowanym na orientalny, kolacja z widokiem na egzotyczne miasto. Coś mi jednak mówi, że to tylko iluzja, marketingowy miraż, zwyczajny blef. Sprawdzam.
PNośmy plastik, to ubrania na miarę nadchodzącego millenium! Plastique est chique! Przekonywały w 1965 roku redaktorki “Elle”. Do pomysłu miały zachęcić rewolucyjne płaszcze z okładki: w całości z tworzyw sztucznych z praktycznym otworem na zegarek. Nikt wtedy nie mógł przewidzieć, że w XXI wieku ockniemy się na plastikowym kacu i w ramach odtrutki będziemy pozbywać się poliestru z garderoby. Faktem jest jednak to, że plastik dokonał w naszym życiu niemałej rewolucji. I to na wielu płaszczyznach.
DNasz współczesny obraz świata, choć bywa skrzywiony przez stereotypy, wydaje się być pełny. Wiemy, że prócz siedmiu kontynentów na Ziemi nie ma żadnych nieznanych lądów, nie szukamy ich też pod powierzchnią lądu, ani w wysokich górach. Pozostaje nam fantazjować o pozaziemskich światach, choćby na Marsie, ale i czerwona planeta jest już dość dobrze zbadana. Nie zawsze jednak tak było. Jeszcze do niedawna świat większości ludzi kończył się na rodzinnej wiosce lub mieście. Co było dalej? Rozbudzona niewiedzą wyobraźnia zdobywała się na rozmaite twory. Oto jedna z tego typu historii.
